Franciszkanie

Franciszkanie

 

 

KlasztorW 1209 roku św. Franciszek z Asyżu założył nowy zakon w Kościele. Siebie i swoich towarzyszy nazywał braćmi mniejszymi (łac. fratres minores) – chciał przez to podkreślić, że ich życie ma polegać nie na wywyższaniu się, ale na świadomym wyborze małości (łac. minoritas), uniżoności.

Do takiej postawy zachęcał Chrystus w Ewangelii, a Franciszek nakazał w regule praktykować życie w ubóstwie i uniżeniu. Pierwszych zakonników nazywano Pokutnikami z Asyżu, dopiero później przyjęła się nazwa franciszkanie (od imienia św. Franciszka). Do XV wieku istniał jeden zakon franciszkański.

W wyniku uwarunkowań na tle kulturowym, historycznym, geograficznym oraz na skutek różnic w praktycznym stosowaniu reguły, w XV i XVI w. wyłoniły się istniejące do dzisiaj trzy niezależne zakony franciszkańskie: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych, Zakon Braci Mniejszych i Zakon Braci Mniejszych Kapucynów.

Ten podział utrzymuje się do dzisiaj. Każdy zakon posiada autonomię, własną organizację i strukturę prawną. Na czele każdego stoi własny generał (najwyższy przełożony).

 

Założyciel

IMG_0134Zakon powstał w 1209 roku, założył go św. Franciszek z Asyżu, zwany także Biedaczyną z Asyżu, Franciszkiem Serafickim bądź Poverello (wł. – Biedaczyna). Nazywał się Giovanni (Jan) Bernardone, urodził się w 1182 roku w Asyżu. Pochodził z bogatej włoskiej rodziny mieszczańskiej.

Od 1208 roku wokół Franciszka zaczęli gromadzić się towarzysze, z którymi w 1209 roku założył zakon (tzw. I zakon franciszkański). Siedzibą zakonu była asyska kaplica Matki Bożej Anielskiej – Porcjunkula. W 1212 r. św. Franciszek założył zakon klarysek (tzw. II zakon franciszkański), a w 1221 r. – zakon dla ludzi świeckich (tzw. III zakon franciszkański, od 1978 r. jego nazwa brzmi Franciszkański Zakon Świeckich).

We wrześniu 1224 r. podczas pobytu na górze La Verna Franciszek otrzymał stygmaty na dłoniach, stopach i na boku. Jest to pierwszy w historii udokumentowany fakt stygmatyzacji. Zmarł 3 października 1226 roku w Porcjunkuli. 15 lipca 1228 r. kanonizował go w Asyżu papież Grzegorz IX.

 

Reguła

Zakon ma własną regułę, ułożył ją św. Franciszek z Asyżu. W 1209 roku w Rzymie zaakceptował ją ustnie papież Innocenty III, zaś oficjalnie zatwierdził papież Honoriusz III bullą „Solet annuere” 29 listopada 1223 roku. Reguła w pierwszym zdaniu stwierdza: „Życie braci mniejszych polega na zachowaniu świętej Ewangelii Pana naszego Jezusa Chrystusa przez życie w posłuszeństwie, bez własności i w czystości”.

 

Herb

herbSkrzyżowane dwie ręce:
Chrystusa ze śladem na dłoni po przebiciu gwoździem
i św. Franciszka (w habicie) ze stygmatem na dłoni.
Pośrodku rąk umieszczony jest krzyż.

 

Zawołanie

1. Pax et bonum (łac.), pace e bene (wł.) – pokój i dobro.
2. Deus meus et omnia – Bóg mój i wszytko (moje).

 

Symbol

Franciscan_TauHebrajska litera Taw jest starotestamentalnym typem krzyża – znaku zbawienia. Franciszek często używał litery Taw jako podpisu i graficznego skrótu, jako swoistego rodzaju „logo” dla formy życia, którą prowadził.
Symbol pochodzi z biblijnej Księgi Ezechiela (Ez 9,4). W prorockiej wizji znak ten był kreślony na czołach ludzi przez Boga wybranych i znajdujących się pod Jego szczególną ochroną.

 

 

 

Więcej przeczytasz na www.zakonfranciszkanow.pl